παλινδρομητέον

παλινδρομία

παλινδρομικός
παλινδρομία, ας (ἡ) [ᾰλ] propr. course en sens inverse, d’où :
1 mouvement rétrograde, Anth. 6, 307 ; DL. 7, 152 ||
2 résorption d’un abcès, etc. Hpc. Prorrh. 91.
Étym. παλίνδρομος.