παλίνορρος

παλίνορσος

παλίνορτος
παλίν·ορσος, ος, ον [ᾰῐ] qui s’élance en arrière, qui revient vivement sur ses pas, qui recule, Il. 3, 33 ; A. Rh. 1, 416.
Étym. π. ὄρρος.