παλιντράπελος

παλιντριϐής

παλιντροπάομαι-ῶμαι
παλιν·τριϐής, ής, ές [ᾰῐϐ]
1 usé par le frottement, c. à d. souvent battu, Sim. am. Iamb. fr. 6, 43 ||
2 rusé, fourbe, Soph. Ph. 448.
Étym. π. τρίϐω.