παλιντροπής

παλιντροπία

παλίντροπος
παλιντροπία, ας (ἡ) [ᾰλ]
1 vicissitudes de fortune, Pol. Exc. Vat. p. 375 au plur. ||
2 changement de résolution, inconstance, A. Rh. 3, 1157 (ion. -ίη).
Étym. παλίντροπος.