παναγαθία

πανάγαθος

παναγής
παν·άγαθος, ος, ον [ᾰᾰᾰ] tout à fait bon, excellent, Plat. Ep. 354e ||
E Fém. -η, Crat. (Com. fr. 2, 212).
Étym. π. ἀγαθός.