παναλάστωρ

παναληθής

παναληθῶς
παν·αληθής, ής, ές [ᾰνᾰ]
1 tout à fait véridique, Eschl. Sept. 724 ||
2 tout à fait réel, Plat. Rsp. 583b.
Étym. π. ἀληθής.