Παναθηναϊκός

πανάθλιος

παναιγλήεις
παν·άθλιος, α, ον [ᾰν] tout à fait malheureux, accablé d’infortunes, Eschl. Ch. 697 ; Soph. O.C. 1110 ; Eur. Hec. 658.
Étym. π. ἄθλιος.