πανδαίδαλος

πανδαισία

πανδακέτης
παν·δαισία, ας (ἡ) repas complet où tout abonde, ou repas où ne manque personne, Ar. Pax 565 ; Plut. M. 1102a ||
E Ion. -ίη, Hdt. 5, 20.
Étym. π. δαίς.