πανεπίφρων

πανεπόπτης

πανεπόρφνιος
παν·επόπτης, ου [ᾰ] adj. m. qui voit ou observe tout, Spt. 2 Macc. 9, 5 ; Sib. Proœm. 4.
Étym. π. ἐπόπτης.