παγκάκως

πάγκαλος

Παγκάλος
πάγ·καλος, ος, ον [κᾰ] tout à fait beau, Ar. Pl. 1018 ; Plat. Conv. 204c, etc. ||
E Fém. -η, Plat. Phædr. 276e, Leg. 722c.
Étym. π. καλός.