πανταχοῖ

πανταχόσε

πανταχοῦ
πανταχόσε [τᾰ] adv.
1 c. le préc. Thc. 7, 42 ; Plat. Rsp. 539e ||
2 irrég. c. πανταχοῦ, Plut. Agis 14.
Étym. π. -χοσε.