παντολόγος

παντομιγής

παντόμιμος
παντο·μιγής, ής, ές [ῐ] qui se compose de toute sorte de choses mêlées, Syn. Hymn. 7, 14 ; Eun. V. Soph. 10.
Étym. π. μίγνυμι.