παντορέκτης

παντ·ορέκτης, ου, adj. m. qui désire tout, Adam. Physiogn. 1, 7 et 13.

παντο·ρέκτης, ου, adj. m. qui fait tout, entreprenant, Anacr. 10, 11 ; Porph. Abst. 1, 42, etc.