πανήγυρις

πανηγυρισμός

πανηγυριστέον
πανηγυρισμός, οῦ (ὁ) [ᾰῠ]
1 célébration d’une fête solennelle, DH. 7, 71, etc. ||
2 fig. pompe, ostentation, Plut. M. 791b, etc.
Étym. πανηγυρίζω.