παραχαράκτης

παραχαράσσω

παραχειμάζω
παρα·χαράσσω, att. -άττω [χᾰ] marquer d’une fausse empreinte, en parl. de monnaies, d’où falsifier, acc. Plut. M. 332b ; fig. Luc. Demon. 5.