παραχναύω

παραχορδίζω

παραχορηγέω-ῶ
παρα·χορδίζω (f. ίσω, att. ιῶ.) se tromper de corde en jouant de la lyre, d’où se tromper, faire une bévue, Ar. Eccl. 295.
Étym. π. χορδή.