παρακατατίθεμαι
παρακαταχράομαι-ῶμαιπαρα·κατατίθεμαι [ῐθ] (f. -καταθήσομαι, ao. 2
-κατεθέμην, etc.)
1 déposer chez,
d’où confier à : τινα ou τί τινι, Hdt. 3, 59 ; Xén. Hell. 6, 1, 2 ;
Plat. Rsp.
331e,
etc. confier qqn ou qqe ch. à qqn ||
2 livrer, abandonner,
exposer, acc. Eschn. 79, 28 ||
E Ao. 2, 3 sg. épq.
παρακάτθετο, A.
Rh. 2, 504 ; Nonn. D. 48, 958.