παραλεαντικός

παραλέγομαι

παραλέγω
παρα·λέγομαι (f. -λέξομαι, ao. 1 -ελεξάμην, ao. 2 -ελεγόμην)
1 se coucher ou être couché auprès de, en parl. de l’homme, dat. Il. 2, 515 ; 14, 237, etc. ; p. suite, en parl. de la femme, être l’épouse de, dat. Il. 24, 676 ||
2 t. de mar. longer, raser, côtoyer, acc. DS. 13, 3 ; 14, 55 ; NT. Ap. 27, 8 et 13.