παραλείφω

παράλειψις

παραλεκτέον
παράλειψις, εως ()
1 action de négliger, d’omettre, Plut. M. 33a ; Ath. 490f ||
2 t. de rhét. action de passer sous silence, prétérition, Arstt. Rhet. Al. 22, 2, etc. ; Rhét. 3, 408 W., etc.
Étym. παραλείπω.