παράλληλος

παρ·άλληλος, ος, ον, placé en regard, parallèle : τινι, Pol. 8, 34, 3 ; τινος, Pol. 9, 21, 10, parallèle à qqe ch. ; αἱ παράλληλοι (s. e. γραμμαί) Arstt. An. pr. 2, 16, 2, etc. les lignes parallèles ; οἱ παράλληλοι (s. e. κύκλοι) DL. 7, 155, etc. les cercles parallèles, c. à d. les zones ; ἐκ παραλλήλου, Plut. Agis et Cleom. c. Gracch. 1, d’une manière semblable, pareillement ; p. suite, synonyme, Rhét. 8, 607 W.