παραλυμαίνομαι

παραλυπέω-ῶ

παράλυπρος
παρα·λυπέω-ῶ [ῡ]
1 affliger, acc. Thc. 2, 51, etc. ; troubler, Plat. Phæd. 65c ||
2 causer du dommage, nuire à, acc. Plut. Per. 35.