παράλυπρος

παράλυσις

παραλυτέον
παράλυσις, εως () []
1 act. action de laisser se relâcher, de laisser aller, d’où fig. divulgation, Plut. M. 519c ||
2 pass. relâchement, d’où paralysie, Th. fr. 11 ; fig. Pol. 31, 8, 10.
Étym. παραλύω.