παραλήπτης

παραληπτός

παραλήπτωρ
παραληπτός, ή, όν, qu’on peut prendre avec soi, dont on peut se charger, Plat. Men. 93b ; Chrysipp. (Plut. M. 1035d).
Étym. vb. de παραλαμϐάνω.