παραμύθιον
παραμυκάομαι-ῶμαιπαρα·μύθιον, ου
(τὸ) [ῡ]
1 exhortation,
encouragement, Thc. 5,
103 ; Plat. Leg. 632e, etc. ; fig. stimulant, excitant, Plat. Criti. 115b, etc. ||
2 consolation, allégement,
Soph. El.
130 ; Plat.
Rsp. 329e ; Plut. Sert. 16, M. 417c, etc.
Étym.
παραμυθέομαι.