παρανόμως
παράνοος-ουςπαρανόμως, adv.
1 contrairement aux lois,
illégalement, Plat. Pol. 302e ; joint à βιαίως, Plut. M. 576a ||
2 contrairement aux
usages, Thc. 4,
132 ||
3 contrairement au bon
sens, Plut. M.
731d ||
Cp. -ωτέρως, And. 32, 8 ; sup. -ώτατα, Ant. 130, 11.