παραπατάω-ῶ

παραπαφίσκω

παραπείθω
παρ·απαφίσκω (ao. 2 παρήπαφον) [ᾰφ] séduire, acc. A. Rh. 2, 952 ; persuader insidieusement de, inf. Il. 14, 360 ; Od. 14, 488 ; tromper, A. Pl. 5, 361.