παραφρίζω

παραφρονέω-ῶ

παραφρόνησις
παραφρονέω-ῶ, être hors de son bon sens, déraisonner, être fou, Hdt. 1, 109, etc. ; Hpc. Progn. 39 ; Eschl. Sept. 806 ; Soph. Ph. 815, etc. ||
E Poét. παραιφρονέω, Thcr. Idyl. 25, 262.
Étym. παράφρων.