παραφυκτός

παραφυλακή

παραφυλακτέον
παραφυλακή, ῆς () [ῠᾰ]
1 action de veiller auprès ou sur, DS. 17, 71 ; d’où garde, troupe de garde, Pol. 2, 58, 1 ||
2 action d’observer, Hpc. 1278, 54.
Étym. παραφυλάσσω.