παρασπαίρω

παρασπάς

παράσπασις
παρα·σπάς, άδος (ἡ) [ᾰδ] rejeton qu’on transplante, Th. H.P. 2, 1, 1 ; 2, 2, 4 ; Geop. 10, 3, 4, 5.
Étym. cf. παραφυάς.