παραστατέω-ῶ
παραστάτηςπαρα·στατέω-ῶ [τᾰ]
1 se tenir auprès de,
dat. Eschl.
Sept. 669 ;
Soph. O.R.
400 ; Eur.
Ph. 160 ;
abs. Eschl.
Ag. 877,
etc. ||
2 p.
suite, assister, secourir, dat.
Eschl. Ag.
1079 ; Soph.
El. 917 ;
Ar. Th.
370.
Étym.
παραστάτης.