παρασύνθεσις

παρα·σύνθεσις, εως (ἡ) formation d’un composé à l’aide d’une préposition initiale dont la finale s’élide, p. ex. πάρ-ειμι, p. *παρά-ειμι, Phavor. vo πρόθεσις, p. 1565, 16.