παραθέω
παραθεωρέω-ῶπαρα·θέω (f.
-θεύσομαι)
1 courir auprès,
Xén. Hell.
7, 1, 21 ; Plat. Lach. 183e, etc. ; τινι, Plut. Luc. 21, auprès de qqn ||
2 courir le long de,
acc. El.
N.A. 6, 53 ;
fig. Plat.
Theæt. 171c ||
3 dépasser en courant,
acc. Xén.
An. 4, 7, 12
||
4 toucher en courant,
effleurer, fig. Luc. H. conscr. 57.