παραθήγω

παραθήκη

παράθηξις
παραθήκη, ης (ἡ)
I ce qu’on ajoute, appendice, supplément, Plut. M. 855d ||
II ce que l’on confie :
1 dépôt, Ps.-Phocyl. 135 ||
2 otage, Hdt. 6, 73.
Étym. παρατίθημι.