παρατήρησις
παρατηρητέονπαρατήρησις, εως
(ἡ)
1 observation des astres,
des augures, etc. DS. 1, 28, etc. ;
contemplation, NT. Luc. 17, 20 ||
2 action d’épier,
surveillance, Pol. 16,
22, 8 ; Plut. M. 266a ||
3 t. de
gr. observation, remarque, Lgn
23.
Étym.
παρατηρέω.