παραύξη

παραύξησις

παραυξητικῶς
παραύξησις, εως (ἡ)
1 accroissement par apposition, augmentation, Diosc. 5, 159 ; Clém. 457 ; au plur. Sext. M. 1, 126 ||
2 t. de rhét. amplification, Quint. 3, 2, 106.
Étym. παραυξάνω.