Παρδάλας

παρδαλέη

παρδάλειος
παρδαλέη, ης (ἡ) [δᾰ] s. e. δορά, Il. 3, 17 ; 10, 29 ; Hdt. 7, 69 ; p. contr. att. παρδαλῆ, Anaxandr. 65 Kock, peau de panthère ||
E Dor. -έα, Pd. P. 4, 143.
Étym. fém. de *παρδάλεος, de πάρδαλις.