παρδάλιον

πάρδαλις

παρδαλός
πάρδαλις, εως (ἡ) [δᾰ]
1 panthère ou léopard, Il. 13, 103 ; 17, 20 ; 21, 573 ; Od. 4, 457 ; Ar. Nub. 346 ; Plat. Lach. 196e ||
2 sorte de requin tacheté, El. N.A. 9, 4 ; Opp. H. 1, 368 ||
E Gén. ion. -ιος, Opp. l. c.
Étym. cf. πόρδαλις.