παρενθεῖν

παρένθεσις

παρένθετος
παρένθεσις, εως (ἡ) action d’intercaler, d’où :
1 t. de gr. insertion d’une lettre dans un mot, Rhét. 3, 567 W. ||
2 t. de rhét. parenthèse, Hermog. Rhet. 287, 21.
Étym. παρεντίθημι.