παρεσαρθρόω-ῶ

παρεσθίω

πάρεσις
παρ·εσθίω (f. παρέδομαι, ao. 2 παρέφαγον)
1 manger en outre ou en même temps, Hpc. 267, 38 ||
2 ronger, gén. Ar. Eq. 1026 ; fig. DL. 2, 66.
Étym. π. ἐσθίω.