Παρίσκας

πάρισος

παρισότης
πάρ·ισος, ος, ον [ῐ]
1 presque égal, Pol. 1, 13, 12 ; 1, 28, 4, etc. ||
2 correspondant, en parl. de membres de phrase, Arstt. Rhet. 3, 9, 9 ; DS. 12, 53.
Étym. π. ἴσος.