παροργίζω

παρ·οργίζω (f. att. ιῶ) irriter, Spt. 3 Reg. 16, 33, etc. ; NT. Rom. 10, 19, etc. ; au pass. être irrité ou s’irriter, Th. H.P. 9, 16, 6 ; Str. 923 ; πρός τινα, Dém. 805, 19, contre qqn.