πάροξυς

παροξυσμός

παροξυτονέω-ῶ
παροξυσμός, οῦ (ὁ)
I action d’exciter, de stimuler, NT. Hebr. 10, 24 ||
II en mauv. part :
1 irritation, Dém. 1105, 25 ; NT. Ap. 15, 39 ||
2 paroxysme d’une maladie, Hpc. Aph. 1243.
Étym. παροξύνω.