παρωνύμως

παρωνυχία

παρωνυχίς
παρ·ωνυχία, ας (ἡ) [ῠ] panaris, abcès à la racine de l’ongle, Plut. M. 43a, etc. ||
E Ion. -ίη, Hpc. 1056d.
Étym. π. ὄνυξ.