παρώσω

παρωτίς

παρῴχηκα
παρ·ωτίς, ίδος ()
1 oreillon, tumeur le long des oreilles, Gal. 2, 271, etc. ||
2 bout de l’oreille, Lyc. 1402 ||
3 p. anal. console, t. d’archit. Vitr. 4, 6, 4.
Étym. π. οὖς, ὠτός.