πάτρα
πατραγαθίαπάτρα, ας
(ἡ) [ᾱ
fin.]
1 patrie, Il. 12, 243 ; 24, 500 ; Pd. O. 12, 24 ; Eschl. Pr. 665 ; Soph. Ph. 222, etc. ; Eur. H.f. 1016 ; Ar. Ach. 147 ; Hdt. 6, 126 ; par parodie du style
trag. Ar. Ran. 1063, 1427 ;
Th. 136
||
2 descendance, lignée,
race, Il. 13,
354 ; Pd. P. 8, 53 ; I. 6, 93, etc. ||
E Par exc. [ᾰ fin.] Anth. 8, 134. Ion. et épq.
πάτρη, Il.
Hdt. ll.
cc.
Étym.
πατήρ.