Πάτραι

πατραλοίας

πάτραρχος
πατρ·αλοίας, ου [ᾰλ] adj. m. meurtrier de son père, parricide, Ar. Ran. 247, Nub. 911, 1327 ; Lys. 116, 43, etc. ; fém. Hld. 10, 38.
Étym. π. ἀλοιάω.