πατροφονία

πατροφόνος

πατροφόντης
πατρο·φόνος, ος, ον, meurtrier de son père, Eschl. Sept. 783 ; ou du père de qqn, Eur. Or. 193 ; subst. Plat. Leg. 869b, parricide.
Étym. π. πεφνεῖν.