πειραίνω
Πειραιόθενπειραίνω (f.
inus. ao. ἐπείρανα [ᾱν], pf. inus. ; pf. pass.
πεπείραμαι)
1 accomplir, terminer,
au pass. Od.
12, 37 ; Soph.
Tr. 581
||
2 attacher par le
bout : σειρὴν ἔκ τινος, Od. 22, 175, 192, une corde
à qqn ||
E Ao. épq. et ion. ἐπείρηνα,
Od. ll. cc.
Pf. pass. 3 sg. πεπείρανται, Od.
12, 37 ; Soph.
l. c.
Étym.
πεῖραρ.