πειθαρχέω-ῶ
πειθάρχησιςπειθαρχέω-ῶ, obéir aux magistrats ou aux lois, d’où
en gén. obéir à, dat. Soph. Tr. 1178 ; Ar. Eccl. 762 ; Xén. Mem. 3, 5, 19 ;
Plat. Rsp.
538d ;
Isocr. 29c ; Arstt. Pol. 4, 11, 4 ; abs.
Arstt. Pol.
3, 15, 14 ||
Moy. m. sign. abs. Hdt. 6, 91 ||
E Moy. inf. prés.
πειθαρχέεσθαι, Hdt. l. c.
Étym.
πείθαρχος.