Πελαργοί

πελαργός

πελαργόχρως
πελ·αργός, οῦ (ὁ) cigogne, Ar. Av. 1355 ; Plat. 1 Alc. 135d ; Arstt. H.A. 9, 13, 2, etc.
Étym. Étymol. incert. ; sel. les anc. de πελός, ἀργός, propr. au plumage noir et blanc.